sobota, 27 maja 2023

Otwarcie wystawy "Zbigniew Bury. Rzeźba. Z cyklu beskidzkie…" | Galeria Sztuki ROK w Bielsku-Białej 2023

26 maja 2023 r. w Galerii Sztuki Regionalnego Ośrodka Kultury w Bielsku-Białej odbyło się otwarcie wystawy pt. "Zbigniew Bury. Rzeźba. Z cyklu beskidzkie…". Wystawę można oglądać do końca czerwca!

- Rzeźbię tylko w materiale z mojej okolicy, który znam, o którym posiadam informacje, skąd pochodzi, jaka wiąże się z nim historia. Wszystkie moje prace są pamięcią tych drzew, które z różnych przyczyn zostały ścięte. Staram się przedłużać życie tym drzewom, zachować o nich pamięć… myślę, że jest to bardzo ważne, to jest sensem mojego rzeźbienia. Zapytany o formy, jakie tworzy odpowiedział, iż jego zdaniem najważniejsza jest oszczędność w formie. – Rzeźbię piłą, co prawda samo narzędzie ma pewne ograniczenia. Ja zrezygnowałem z dłut na rzecz piły – wolę jej warkot, niż stukanie jak dzięcioł.







Fotorelację z otwarcia znajdziecie na annaartgalertia.pl

środa, 24 maja 2023

Wystawa „Za oknami gołe baby, a przez pole biegnie pies...” | Galeria BB, Kraków 2023

Od 23 maja do 9 lipca 2023 r. w Galerii BB w Krakowie przy ul. Garbarskiej 24 prezentowana jest wystawa moich prac. 30 czerwca 2023 r. o godz. 18.00 w Galerii BB w Krakowie przy ul. Garbarskiej odbędzie się finisaż wystawy, na który gorąco zapraszam.




„Za oknami gołe baby, a przez pole biegnie pies”

Zbigniew Bury, zwany też Alexem Johansonem, zamieszkał w Roczynach, wsi położonej u stóp Złotej Górki na południowy zachód od Andrychowa. Jego zagroda znajduje się w pobliżu pieczary w Złotej Górce. Legenda mówi, że mieli w niej kryjówkę zbójnicy, którzy na zbójeckie wyprawy wyruszali na szczudłach, budząc dookoła zrozumiały strach. Ponoć porywali co piękniejsze okoliczne dziewki, żeby się z nimi zabawić. Tylko nielicznym udawało się zbiec. Nagie i przerażone biegały po okolicznych polach i lasach w poszukiwaniu schronienia. Jak twierdzi Bury, do tej pory po polu, w pobliżu lasu, wczesnym świtem, zanim wzejdzie słonce, biegają gołe baby. Goni ich pies przypominający z wyglądu wilka, z wywalonym na zewnątrz czerwonym jęzorem.

Opowieści artystów są często zapisem ich tęsknot, wyobrażeń, snów. I tak właśnie jest w przypadku Zbigniewa Burego. Rzeźbi w glinie kobiece kształty – sterczące biusty, jędrne pośladki. Ich rozwarte uda zachęcają do bliskości…

Ale już prace z serii „Wojownicy” pozbawione są całkowicie erotycznych podtekstów. Z torsów, najczęściej przerysowanych kolorystycznie, wyrastają dziwaczne głowy, z mocno zarysowanymi ustami, oczami i nosami.

Te nieco surrealistyczne obiekty stoją w mocnej opozycji wobec rzeźb w drewnie – realistycznych zwierząt i ptaków. Uchwycone w ruchu, precyzyjnie „wystrugane”, mają w sobie lekkość i wdzięk.

Ponoć zrabowane złoto nadal spoczywa w głębi Złotej Górki. Złoto ukryte jest także w pracowni Zbigniewa Burego. To jego prace wykonane w ceramice i wyrzeźbione w drewnie.

Anita Bialic /Galeria BB w Krakowie/







piątek, 19 maja 2023

Zapraszam na wystawę „Rzeźba. Z cyklu beskidzkie...” w Galerii Sztuki ROK w Bielsku-Białej

W imieniu swoim oraz Regionalnego Ośrodka Kultury w Bielsku-Białej serdecznie zapraszam na wernisaż wystawy "Zbigniew Bury. Rzeźba. Z cyklu beskidzkie...", który odbędzie się 26 maja (piątek) 2023 r. o godz. 17:00 w Galerii Sztuki ROK przy ul. 1 Maja 8.



(…) Sztuka Zbyszka jest afirmacją, szukaniem właściwego wymiaru i właściwych proporcji dla opowieści o obecności, w Jego życiu, ludzi i zdarzeń. To odpowiedź na pytanie o formę. Formalna podstawa. Proste, wyraziste cięcia służą oddzieleniu swojego od obcego, ważnego od nieważnego. Nie ma niedoróbek. Jest perfekcyjny.
W warstwie treści Jego rzeźba jest zapisem zachwytu nad urodą świata. Anioł, diabeł.
Sacrum i profanum. Tęsknota za czystym rozdaniem. Opowieść. Bohaterowie: Dobro i Zło.
Jeden z punktów odniesienia. Nasza kultura sprywatyzowała opowieści i postacie biblijne. Syna Bożego – Pana Jezusa sprowadzając do przydrożnej figury Frasobliwego, jak w rzeźbach Bolesława Ścigi, a Demona Zła – do figur poczciwych diabłów: Boruty i Rokity.
Dlaczego diabeł ma smutne oczy? – pyta C. w komentarzu do opublikowanego na Facebooku zdjęcia ostatniej figury. Infantylne pytanie? A może nie całkiem od rzeczy?
Afirmacja – opowieści źródłowych. Odreagowanie. Lustro / a prześmiewcze grozy. Niepewności, smutku, samotności, obaw. Sztuka jako miejsce dla opowieści wstydliwych, bezdomnych, spychanych w podświadomość. Bez patosu. (...)

Prof. Piotr Jargusz
Kraków, 30.01.2022

„Pewnikiem chwalić to jo się nie mom cym, bo i te moje figurki wyrżnięte z drzewa nie som takie znów, coby ich można za piekne uwazować, ale zawzdy, powiedzcie, lepse od tych ta odpustowych.

Tamte niby to i gładkie, i może z lepsego drzewa, ino ze cosik im brak i bez to śkaradne. A ptoski, śkoda gadać, różnej maści, to prowda, ale jedna farba do drugij nie pasuje i tak je”.

Jędrzej Wowro, Autobiografia „O Jędrzeju Wowrze snycerzu beskidzkim”

Emil Zegadłowicz i Edward Kozikowski




Zbigniew Bury urodzony w 1966 roku w Wadowicach. Ukończył Technikum Włókiennicze w Andrychowie (specjalność: technik przędzalnik). Przez rok uczył się w Prywatnej Szkole Sztuk Wizualnych w BielskuBiałej. Pracując przy odnawianiu polichromii w Gierałtowicach, zaprzyjaźnił się z artystą Karolem Pustelnikiem, członkiem Grupy Krakowskiej, z którym pozostał w bliskim kontakcie aż do jego śmierci w 2010 roku. W 1996 roku wraz z Piotrem Jarguszem założył grupę artystyczną Studio TU. W 1997 roku brał udział w targach „Kunst Findet Kunst” w Monachium, gdzie prezentował prace poświęcone problemowi wolności w krajach postkomunistycznych. W 2002 roku w Isny im Allgäu w Niemczech jego projekt pod nazwą „Red Line Art – European Art. – Project 2002” zdobył uznanie i został zrealizowany. Swoje dzieła wystawiał w kraju i zagranicą. Zbigniew Bury jest artystą działającym interdyscyplinarnie, uprawiającym malarstwo, ceramikę, rzeźbę. W 2008 roku zaczął jednocześnie tworzyć karykaturalne prace pod pseudonimem Alex Johanson. W 2009 roku został odznaczony Srebrnym Medalem Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego „Labor Omnia Vincit”, który stanowił wyraz uznania dla dotychczasowej działalności zawodowej, artystycznej oraz społecznokulturalnej, a w 2013 roku otrzymał odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej” nadaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego. W 2020 roku otrzymał Dyplom Honorowy Narodowej Akademii Sztuki Ukrainy w Kijowie. Należy do Grupy Plastycznej „Nadskawie”, działającej przy Towarzystwie Miłośników Ziemi Wadowickiej, a także do Kazimierskiej Konfraterni Sztuki – Kolonii Artystycznej w Kazimierzu Dolnym.

annaartgaleria.pl/buryart


środa, 17 maja 2023

czwartek, 4 maja 2023

Rzeźba wykonana na plenerze w Wiśle, "Głuszec", dzika wiśnia, 2023


Plener rzeźbiarski towarzyszący obchodom 125-lecia Zameczku Myśliwskiego Habsburgów w Wiśle.
"Głuszec", dzika wiśnia, 2023, Z. Bury | www.annaartgaleria.pl





GŁUSZEC
Okazały, bardzo rzadki ptak wielkości mniej więcej gęsi. Występuje na terenie czterech niełączących się obszarów kraju w ilości 500-700 osobników. Przeprowadza się, na razie średnio udane, próby hodowli ptaka w niewoli. Różnice w wyglądzie samicy i samca (tzw. dymorfizm płciowy) są bardzo wyraźne - samica jest mniejsza i bardziej niepozorna.

Głuszce nie znoszą sąsiedztwa ludzi - żyją w dużych, niedostępnych lasach. Toki głuszca są bardzo widowiskowe. Samce zaczynają je na drzewie, tuż przed wschodem słońca. Pieśń głuszca składa się z czterech faz i jest stosunkowo cicha – da się ja usłyszeć z około 200 m. Pierwsza część pieśni to klapanie, przypominające dźwięk uderzanych o siebie dwóch kijów. Druga cześć to trelowanie, które przechodzi w korkowanie, czyli dźwięk przypominający wyciąganie korka z butelki. Ostatnia część to szlifowanie, przypominające ostrzenie kosy; w czasie tego bardzo krótkiego fragmentu pieśni ptak sprawia wrażenie zupełnie głuchego. Wykorzystywali to kiedyś myśliwi, by zbliżyć się do tego, normalnie bardzo płochliwego, ptaka.

Zagrożeniem dla głuszca jest wyrąb lasów w okolicach jego występowania, niepokojenie przez ludzi oraz nadmierna ilość drapieżników, zwłaszcza lisów. Gatunek jest skrajnie zagrożony wyginięciem, a jego miejsca rozrodu wymagają ustalenia stref ochronnych. Polowanie na głuszce jest w Polsce prawnie zabronione. Gatunek waloryzujący ostoje ptaków - Natura 2000.
[lasy.gov.pl]